W niedzielę 16 stycznia 2022r. w naszym kościele odbył się koncert wpisany w obchody Jubileuszu Parafii. Gospodarzem wieczoru, którego opiekę duchową objął ks. bp Wiesław Mering, a patronat honorowy p. minister Anna Gębicka, był Wiktor Kowalski, muzyk, parafianin, człowiek wysokiej kultury intelektu i ducha – który podzielił się swoim talentem i zaśpiewał najpiękniejsze polskie kolędy tworząc bardzo rodzinny nastrój koncertu, co zauważył w swoim wystąpieniu końcowym ks. bp Wiesław.
Koncerty i wydarzenia kulturalne to część Jubileusz; sfera duchowa jest i będzie wiodącą treścią świętowania: adoracje, misje święte, pogłębiono studium historyczne i pamięć modlitewna o tych – którzy budowali i tworzyli przez lata rodzinę stanisławowej parafii.
Oto krótki rys historyczny:
Biskup kujawsko-kaliski Stanisław Zdzitowiecki dekretem z dnia 2 II 1922 r. erygował nową, drugą chronologicznie, parafię we Włocławku, która została wyłoniona z parafii św. Jana Chrzciciela. Zamysł jej utworzenia we włocławskiej dzielnicy południowej zwanej „Bularką", a następnie „Kokoszką" dojrzał już przed I wojną światową. Ale dopiero szybko wzrastająca liczba mieszkańców oraz poważny zapis włocławskiego przemysłowca Leona Bojańczyka na rzecz kościoła umożliwiły utworzenie nowej parafii. Jej pierwszym proboszczem został ks. Józef Straszewski (dziś, błogosławiony męczennik Dachau). W dniu 15 I 1922 r. pierwszy proboszcz objął nową parafię. Do czasu wybudowania tymczasowej kaplicy, nabożeństwa parafialne odprawiano w bazylice katedralnej; pogrzeby zaś w kościele klasztornym reformatów.
Dzięki staraniom i, proboszcz już w pierwszym roku swego duszpasterzowania przystąpił do budowy tymczasowej kaplicy, zaprojektowanej przez architektów Dąbrowskiego i Narębskiego. Prace budowlane postępowały bardzo szybko, tak że 31 grudnia 1922r. bp Zdzitowiecki mógł poświęcić ten tymczasowy kościół W roku następnym rozpoczęto gromadzić materiały budowlane na właściwą świątynię, zaplanowaną w stylu neobarokowym, według projektu architekta Buraczewskiego z Warszawy. Prace rozpoczęto w 1925 r., a 19 września następnego roku sufragan bp Wojciech Owczarek (Sługa Boży) dokonał poświęcenia fundamentów i wmurowania aktu erygującego budowę kościoła. Do 1939 r. wybudowano i oddano do użytku wiernych nawę główną, nawy boczne i dwie zakrystie; tymczasowa kaplica została przebudowana na plebanię. Niedokończona świątynia, zamieniona przez niemieckiego okupanta na magazyn cykorii, szczęśliwie przetrwała okres wojny, chociaż były plany jej zburzenia.
Po zakończeniu II wojny światowej zbudowano prezbiterium i kopułę. W ten sposób przygotowana świątynia została konsekrowana w 1958 r. przez bp. Antoniego Pawłowskiego. W latach późniejszych dokonano dalszych prac, a mianowicie urządzono kościele sale katechetyczne, sprawiono nowe nastawy stiukowe ołtarza głównego i ołtarzy bocznych według projektu art. plastyka Antoniego Bisagi z Włocławka oraz pokryto kopułę blacha miedzianą. W 1993 r. pobudowano z cegły nową dzwonnicę według projektu arch. Wojciecha Bromirskiego. W tym samym roku, według zaleceń konserwatorów diecezjalnych i wojewódzkich, otynkowano zewnętrzną elewację kościoła - co przewidywały wcześniejsze projekty.
W roku 1995 wymalowano wnętrza kościoła według projektu artysty plastyka Włodzimierza Kaniewskiego, wtedy też przywrócono w prezbiterium okno środkowe i wstawiono witraż, przed- stawiający patrona kościoła, zaprojektowany i wykonany przez artystów plastyków Elżbietę i Andrzeja Bednarskich z Rypina. Terytorium parafii pomniejszało się na rzecz nowo powstających parafii włocławskich: Wszystkich Świętych - w 1968; św. Józefa – w 1977; Najświętszego Zbawiciela – w 1981; św. Maksymiliana – w 1983; Narodzenia Najśw. Maryi Panny – w 1984r.
W 2012r. na polecenie bp. Wiesława Meringa przeprowadzono gruntowny remont domu plebańskiego i katechetycznego, w którym powstały mieszkania księży wikariuszy i sale wykładowe Diecezjalnego Studium Organistowskiego wykorzystywane do pracy pastoralnej przez liczne wspólnoty parafialne i miejskie. Od 2017 r. prowadzony jest etapami remont i konserwacja elewacji zewnętrznej kościoła, zainstalowano ogrzewanie, iluminację i zmodernizowano nagłośnienie świątyni.
To serce parafii-jubilatki, które bije nieprzerwanie od 100-lat. Żywy Kościół tworzą jednak ludzie: duszpasterze, wierni parafii i liczni przyjaciele z całego miasta i okolic. Projekty charytatywne, wspólnoty osób uzależnionych, działania zapobiegające wykluczeniom społecznym i socjalnym, liczne grupy dzieci, młodzieży i dorosłych, klub motocyklowy ATH, itd., itp… poszukujący wsparcia duchowego, kulturowego czy socjalnego – to prawdziwy owoc i radość Wspólnoty, która przez 100 lat na mapie Włocławka, tworzy i poszukuje dobra opartego na Ewangelii, Sakramentach i wspólnocie.
Zapraszamy do kolejnych jubileuszowych wydarzeń.
(Tekst ks. Sławomir Deręgowski)
Komentarze (0)