Z okazji przypadającej w tym roku setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości samorząd honoruje, mieszkające w województwie kujawsko-pomorskim, osoby urodzone w 1918 roku i wcześniej, świadków historii ostatniego stulecia. 6 sierpnia członek zarządu województwa Sławomir Kopyść, Prezydent Włocławka Marek Wojtkowski i radny województwa Stanisław Pawlak odwiedzili mieszkanki Włocławka Natalię Bartosiak i Władysławę Mizak.
W województwie kujawsko-pomorskim mieszka obecnie około sto siedemdziesiąt osób urodzonych w 1918 roku i wcześniej. Ich dzieciństwo i młodość przypadły na czasy II Rzeczypospolitej i restytucji państwa, widzieli okropności II wojny światowej, uczestniczyli w powojennej odbudowie, pamiętają siermiężne czasy peerelu i wiosnę Solidarności. Ich pamięć, historie ich życia to żywe kroniki tamtych czasów. Tym cenniejsze, że przefiltrowane przez osobiste losy i doświadczenia.
Medale Unitas Durat, przyznawane przez marszałka województwa, są wyrazem pamięci władz samorządowych o najstarszych mieszkańcach naszego regionu. We wtorek otrzymały je dwie kolejne osoby.
Siostra Natalia Bartosiak urodziła się 1 listopada 1917 r. w Łodzi-Retkini. Pochodziła z religijnej wielodzietnej rodziny (dziesięcioro dzieci). Jej ojciec – Walenty – był pracownikiem fizycznym, a mama – Anna z domu Rojek – zajmowała się wychowaniem dzieci i krawiectwem. 2 września 1937 wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi. 8 września 1938 rozpoczęła nowicjat w domu przy ul. Leśnej 2 we Włocławku, rok później - 8 września 1939 r. złożyła pierwsze śluby zakonne, 2 sierpnia 1945 roku – profesję wieczystą. Lata okupacji Siostra spędziła w domu macierzystym we Włocławku. Po wojnie pracowała jako przedszkolanka na placówkach w Lubrańcu (1945-1946) i Zduńskiej Woli do1952, kiedy to przedszkole zostało upaństwowione. Latem 1955 r. w Sompolnie przygotowywała dzieci do pierwszej komunii świętej. W Łodzi zdobyła podstawowe kwalifikacje pielęgniarskie. Jako zakrystianka pracowała w Burzeninie (1954-1955), w katedrze włocławskiej (1955-1956) i w Kaliszu (1956-1963), gdzie ponadto odwiedzała chorych w parafii, robiła zastrzyki. Szczególnym talentem Siostry Natalii była umiejętność i zamiłowanie do opieki nad chorymi, którą to posługę pełniła na różnych placówkach 41 lat: w Domu Opieki Specjalnej w Zduńskiej Woli przy ul. Łaskiej (1963-1973), w Domu Księży Emerytów w Ciechocinku (1973-1985), w infirmerii domu generalnego Zgromadzenia we Włocławku (1985-1997). W latach 1997-2004 Siostra przebywała w domu zakonnym w Ciechocinku. Siostra Natalia była osobą czynną, pracowitą, troskliwą o innych, rozmodloną, radosną, miała poczucie humoru. Od kilkunastu lat mieszka w domu generalnym Zgromadzenia we Włocławku przy ul. Orlej 9, a obecnie jest pod opieką sióstr w infirmerii zakonnej.
Władysława Mizak urodziła się 8 lutego 1918 roku. Za mąż wyszła w 1937 roku za Jana. Z racji wykonywanego zawodu leśniczego przez męża często się przeprowadzali. Mieszkali między innymi w Brześciu Kujawskim i Lipnie. Doczekali się pięciorga dzieci – dwóch synów i trzy córki. Obecna najbliższa rodzina pani Władysławy to siedmiu wnuków, siedmiu prawnuków i jeden praprawnuk. Od piętnastu lat mieszka we Włocławku u swojej córki Wandy. W wolnym czasie lubiła szyć i haftować.
Komentarze (0)