Jak wyglądaHerb Włocławka? To srebrny mur blankowany na czerwonym tle, ze złotą, zamkniętą bramą i trzema basztami, z których środkowa przykryta jest złotą infułą biskupią. Źródłami dla wizerunków herbu Włocławka, którego wygląd zmieniał się na przestrzeni wieków, są godła pieczęci miejskich. Na najstarszych z nich, pochodzących jeszcze ze średniowiecza, czytelny jest rysunek murów miejskich z trzema wieżami nakrytymi szpiczastymi daszkami i bramą w środku.
W okresie tzw. drugiej lokalizacji (1339 r.) w herbie miasta widniał mur blankowany z zamkniętą bramą, dwie blankowane baszty boczne oraz środkowa, nakryta daszkiem ze znakiem krzyża i opatrzona tarczą z herbem dynastii książąt kujawskich (półlew i półorzeł pod wspólną koroną).
W XVI w. z pieczęci miejskich zniknęła tarcza z herbem kujawskim. Pieczęć z XVII w. (1641 r.) przedstawiała mur blankowany z zamkniętą bramą. Nad murem znajdowały się trzy baszty: boczne blankowane, środkowa nakryta biskupią infułą. Takiej pieczęci miasto używało do 1811 r., kiedy to prawodawstwo Księstwa Warszawskiego zakazało używać herbów i wprowadziło dla miast jednolite pieczęcie z godłem Księstwa.
Po stu latach przywrócono herby miejskie i władze włocławskie zatwierdziły nowy wizerunek symbolu, który był powtórzeniem herbu z 1641 r. Ciekawostką jest, że na przełomie XIX i XX wieku przedstawiano niekiedy otwartą bramę w herbie, zapewne dla podkreślenia gościnności włocławskiej. Urzędowy powrót herbu na miejską pieczęć nastąpił krótko przed odzyskaniem niepodległości, po 1914 r., kiedy Włocławek znajdował się pod zarządem niemieckim. Magistrat włocławski sporządził wtedy nową pieczęć, która zgodnie z obowiązującym w Niemczech prawem, zawierała herb miasta.
W związku z oficjalnym przywróceniem w 1919 r. herbów miejskich na pieczęciach, podjęto akcję porządkowania wizerunków herbowych.
W 1925 r. Magistrat Włocławka przygotował opis herbu: "W czerwonej tarczy mur srebrny blankowany ze złotą zamkniętą bramą. Nad murem trzy baszty, z których dwie boczne mniejsze blankowane, zaś środkowa nakryta złotą infułą biskupią". Po II wojnie światowej władze miasta zamówiły nowe pieczęcie: powielały one wizerunek herbu z biskupią infułą. W 1950 r. wprowadzono znaczne zmiany - infułę zastąpiono daszkiem, jednocześnie na środkowej baszcie umieszczając tarczę opatrzoną herbem kujawskim, ale bez korony.
W 1990 r. powrócono do wizerunku herbu sprzed 1950 r.
Włocławek ma również swój hejnał. Hejnał naszego miasta jest utworem instrumentalnym na trąbkę. To fragment melodii ludowej, a konkretnie: kujawiaka. Za prawdopodobnych autorów hejnału uważa się Pawła Romana Bojakowskiego i Jana Sobierajskiego, jednak z uwagi na brak jednoznacznych przekazów autorstwo hymnu jest określane jako nieznane.
Obecne brzmienie hejnału zatwierdzono uchwałą Rady Miasta w 1997 roku.
Na temat tradycji grania hejnału we Włocławku dokładnych informacji brak. Z przekazów ustnych wiadomo, że hejnał ten grany był m.in. na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku z wieży budynku straży pożarnej przy ulicy Żabiej, a w latach siedemdziesiątych z wieży dawnego gmachu Urzędu Miejskiego przy ulicy Wojska Polskiego.
Warto pamiętać, że obecnie, codziennie w samo południe, hejnał ponownie rozbrzmiewa z wieży klubu „Stara Remiza” przy ul. Żabiej, czyli z dawnej, historycznej siedziby Straży Pożarnej.
Barwy Włocławka to czerwień i złoto. Są one obecne na fladze Włocławka: http://www.wloclawek.pl/pl/artykul/33/197/symbole-miejskie
Komentarze (0)