Szybki dostęp do technologii i łatwa dostępność substancji psychoaktywnych to rzeczywistość, która stawia przed młodymi ludźmi ogromne wyzwania. Różnego rodzaju uzależnienia wśród młodzieży stają się coraz częstszym zjawiskiem, a rodziny poszukujące pomocy często rozważają skorzystanie z oferty prywatnych ośrodków leczenia.
Pierwszy kontakt to nie decyzja o leczeniu, ale moment na ocenę sytuacji
Zanim młody człowiek trafi na dłuższy pobyt do miejsca, jakim jest prywatny ośrodek leczenia uzależnień dla młodzieży, konieczne jest przeprowadzenie rozmowy wstępnej – zazwyczaj z rodzicami lub opiekunami. Ten etap nie ma jeszcze charakteru terapeutycznego, ale pozwala zebrać informacje o:
- dotychczasowych problemach,
- stylu życia młodej osoby,
- trudnościach wychowawczych,
- zachowaniach ryzykownych,
- wcześniejszych próbach uzyskania pomocy.
Konsultacja często odbywa się z terapeutą, psychologiem lub psychiatrą, który na podstawie zebranych danych wstępnie ocenia, czy pobyt w placówce będzie rzeczywiście konieczny, czy też wystarczą inne formy wsparcia, np. terapia ambulatoryjna. Dla rodziny to często pierwszy moment konfrontacji z rzeczywistością i punktem zwrotnym w myśleniu o uzależnieniu nie jako o „buncie” czy „wymówce”, lecz jako o realnym problemie zdrowotnym.
Etap diagnozy to nie tylko etykieta, ale próba zrozumienia przyczyn zachowania
Jeśli po wstępnej konsultacji zostaje podjęta decyzja o rozpoczęciu terapii w trybie stacjonarnym, ośrodek przeprowadza pogłębioną diagnozę psychologiczną i psychiatryczną. Nie chodzi wyłącznie o stwierdzenie uzależnienia od takich substancji jak:
- alkohol,
- narkotyki,
- dopalacze,
ale również o rozpoznanie współistniejących zaburzeń – depresji, zaburzeń lękowych, problemów emocjonalnych czy trudności w relacjach z innymi. Ten etap obejmuje również tzw. kontrakt terapeutyczny, czyli wspólnie wypracowane z młodzieżą zasady współpracy. Dla wielu nastolatków to pierwszy raz, gdy ktoś pyta ich o zdanie i naprawdę słucha ich odpowiedzi. Choć to formalny proces, zawiera ważny wymiar symboliczny – pokazuje młodemu człowiekowi, że ma wpływ na to, jak będzie wyglądała jego droga do zdrowia.
Proces terapeutyczny to coś więcej niż izolacja – to aktywna praca nad sobą
Główna część pobytu w ośrodku to terapia właściwa. W zależności od profilu placówki może obejmować indywidualne sesje z psychoterapeutą, zajęcia grupowe, terapię rodzin, a także różnego rodzaju warsztaty – od arteterapii po zajęcia sportowe i edukacyjne. Ośrodki prywatne często mają możliwość elastycznego dostosowania programu do potrzeb konkretnego pacjenta, co w przypadku młodzieży ma szczególne znaczenie. Terapia nie polega wyłącznie na „oderwaniu” młodej osoby od toksycznego środowiska, ale na uczeniu jej, jak radzić sobie z napięciem, frustracją, samotnością czy stresem bez uciekania się do substancji. Pobyt w ośrodku może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy i nie kończy się nagle – planowane jest również wsparcie po powrocie do codzienności.
FAQ – najczęściej zadawane pytania
Czy młodzież musi wyrazić zgodę na leczenie w ośrodku? W przypadku osób niepełnoletnich decyzję podejmują rodzice, ale dobre ośrodki starają się włączyć nastolatka w ten proces i uzyskać jego świadomą zgodę.
Jak długo trwa pobyt w prywatnym ośrodku? Czas leczenia jest ustalany indywidualnie – może to być kilka tygodni, ale w niektórych przypadkach potrzeba nawet kilku miesięcy.
Czy po wyjściu z ośrodka młody człowiek nadal dostaje wsparcie? Tak, większość placówek proponuje dalsze konsultacje i pomoc po zakończeniu leczenia, aby wspomóc proces reintegracji z codziennym życiem.
Komentarze (0)