18 kwietnia w siedzibie Przedszkola Publicznego nr 12 przy ul. Bukowej odbyła się uroczystość z okazji 55-lecia istnienia przedszkola i 30. rocznicy nadania placówce imienia Ewy Szelburg-Zarembiny.
Przedszkole Publiczne Nr 12 we Włocławku oddano do użytku 1X 1962 roku. Pracuje nieustannie do dnia dzisiejszego. Pierwszą dyrektorką przedszkola została p. Maria Galas. W nowo otwartej placówce eksperymentalnie wprowadzono naukę języka niemieckiego pod okiem p. Heleny Pojderskiej. Było to na lata 60-te nowatorskie nauczanie. Niecodziennym wydarzeniem stała się wizyta delegacji z byłej NRD, która była zdumiona postępami dzieci.
W latach 1979 - 1986 funkcję dyrektora objęła p. Krystyna Gawłowska. Z dniem 1 IX 82 r. placówka została powołana jako przedszkole ćwiczeń dla potrzeb Studium Wychowania Przedszkolnego we Włocławku decyzją Ministra oświaty z dnia 21 I 1966r. Z uwagi na pełnioną funkcję obniżono liczbę dzieci do 100, a nauczycielki uzyskały zniżkę godzin i dodatek za pracę w przedszkolu ćwiczeń.
Następczynią p. K. Gawłowskiej została p. J. Trzeciakowska. Z jej inicjatywy 16 IV 1988 r. przedszkole przyjęło imię Ewy Szelburg – Zarembiny, wspaniałej pisarki, poetki, inicjatorki powołania Centrum Zdrowia Dziecka. O tym fakcie pisała prasa lokalna. Akt nadania imienia przedszkolu wręczyła p. starszy wizytator KOiW we Włocławku mgr Krystyna Wesołowska.
W roku 1994 w drodze konkursu na stanowisko dyrektora przedszkola powołano p. Wandę Szczygielską, która pełniła tę funkcję 10 lat. W latach 2004-2014 dyrektorem była p. Elżbieta Grzegórska. Obecnie stanowisko objęła p. Joanna Gralak.
EWA SZELBURG - ZAREMBINA Urodziła się 10 kwietnia 1899 r. w Bronowicach koło Puław. Studiowała filologię polską i pedagogikę na UJ w Krakowie. Debiutowała w 1922 r. w czasopiśmie "Moje Pisemko" jako autorka utworów dla dzieci i młodzieży. W dwudziestoleciu międzywojennym była pionierką postępowej tematyki w tej gałęzi piśmiennictwa. Pisała m.in. o przyjaźni dzieci różnych ras - opowieść poetycka "Nasi braciszkowie" (1933 r.), o życiu dzieci proletariackich - zbiór wierszy "Dzieci miasta" (1938 r.), podkreślała wartość pracy - zbiór baśni "Rzemieślniczek wędrowniczek". Podejmowała w swych utworach różnorodne zagadnienia wychowawcze. W okresie okupacji była działaczką podziemia, redaktorką tajnego pisma oświatowego. Po wyzwoleniu w latach 1945 - 1947 przebywała w Łodzi, od 1947 r. w Warszawie. Spod jej pióra wyszły dziesiątki opowiadań, baśni, wierszy, utworów scenicznych. Za swój dorobek literacki została uhonorowana wieloma nagrodami, mi.in. dwukrotnie nagrodą Prezesa Rady Ministrów, a w 1966 r. nagrodą państwową I stopnia. Do najbardziej znanych książek, które napisała dla dzieci należą: "Idzie niebo ciemną nocą", "Przez różową szybkę", "Królestwo bajki", "Najmilsi", "Wesołe historie". Z inicjatywy E. Szelburg-Zarembiny, dla uczenia bohaterstwa i męczeństwa dzieci polskich - ofiar wojny - powstało Centrum Zdrowia Dziecka, jako najpiękniejszy pomnik.
Komentarze (0)