W poniedziałek 10 czerwca przed włocławską publicznością zaprezentował swoje umiejętności czeski organista Ondřej Mucha. Artysta jest absolwentem Konserwatorium Akademii Ewangelickiej w Kroměřížu, w którym studiował grę na organach i klawesynie.
Swoje umiejętności doskonalił na dalszych studiach z zakresu chórmistrzostwa muzyki kościelnej na Uniwersytecie w Hradec Králové oraz gry na organach w Akademii Muzycznej w Bratysławie. Uczestniczył w międzynarodowych mistrzowskich kursach interpretacji gry organowej. Występował na wielu międzynarodowych festiwalach organowych w Czechach, Słowacji, Polsce, Austrii i Hiszpanii. Angażuje się także na polu muzyki kościelnej jako organista i kompozytor. W kościele św. Jana Nepomucena w Prostějowie zainicjował i prowadzi cykle koncertów organowych. W dorobku kompozytorskim Ondřeja Muchy znajdują się pieśni na głos solowy i utwory chóralne. Prowadzi działalność pedagogiczną w zakresie gry na organy, improwizacji organowej oraz gry na fortepianie.
Pierwsza część włocławskiego recitalu Ondřeja Muchy skupiała się na bogatej spuściźnie kompozytorskiej rodziny Bachów. Z dorobku Johanna Sebastiana Bacha (1685-1750) zabrzmiały: „Preludium i fuga h-moll” (BWV 544) i chorał „Schmücke dich, o liebe Seele" (BWV 654), natomiast twórczość jego syna Carla Philippa Emanuela Bacha (1714-1788) reprezentowała „Sonata F-dur”. Zaprezentowany w tej części barokowy repertuar dopełniła „Fantazja” Matthiasa Weckmanna (1616-1674). Chronologicznym następstwem tej epoki była „Fantazja pastoralis g-moll” Jana Krtitela Kuchařa (1751-1829). Finałową część koncertu wypełniła muzyka o zabarwieniu romantycznym. Były to utwory po raz pierwszy wykonane w ramach włocławskich koncertów organowych: „Elegia” Bedřicha Antonína Wiedermanna (1883-1951) oraz „Toccata” op. 67 Georgesa Mac-Mastera (1862-1898).
Muzykalność i precyzja gry Ondřeja Muchy dała znakomite efekty. Przejrzyste i ciepłe, a niekiedy emocjonalnie drapieżne i ostre dźwięki wydobywające się spod jego palców doskonale odnalazły się w przestrzeni akustycznej katedry. Z urzekającym spokojem i logiką budował formę w Fantazjach oraz Elegii. Świadczyło o tym konsekwentnie narastające napięcie kolejnych ich epizodów. Obok subtelnej liryki i refleksji wyrażonej obfitą kolorystyką dźwięków, nie brakowało w nich siły, dramatyzmu i ostatecznej kulminacji. Koloraturowy Chorał Bacha, dzieło pełne melodycznego wdzięku, wręcz przepychu, mienił się nastrojami, bogactwem palety barw i dynamicznych odcieni. Podobnie żywiołowo, z rozmachem wykonana została Toccata Mac-Mastera, która była ostatnim akordem niezwykłego muzycznego wieczoru. Ondřej Mucha dał w niej popis swych wirtuozowskich umiejętności. Ciekawy i urozmaicony stylistycznie program recitalu wyraźnie usatysfakcjonował włocławską publiczność, czego dowodem były zasłużone oklaski.
(Autor: ks. Janusz Drewniak)
Komentarze (0)